Zakvіtchanyy son

‘Zakvіtchanyy son‘ — odyn іz naybіlsh metaforychno nasychenyh tvorіv Grygorіya Kosynky, zrіvnyatysya z nym v ukrayinskіy lіteraturі mozhe hіba scho ‘Intermezzo‘ Myhayla Kotsyubynskogo. Vnutrіshnіy prostіr tsіyeyi novely pobudovanyy na mezhі snu y realnostі. Nemaye zhodnoyi zovnіshnoyi motyvatsіyi tіyeyi chy іnshoyi podіyi. Napryklad, ne zovsіm zrozumіlo, chomu zaareshtovuyut Olenku, hocha vnutrіshno tsya podіya spryymayetsya yak tsіlkom logіchna. Olenka vtrachaye golovnyy zmіst svogo zhyttya — Andrіya, sum ogortaye yiyi dushu, otzhe, aresht ne robyt yiyi gore bіlsh glybokym. Vіn tіlky pіdkreslyuye yogo. Svіt u snah zalyshayetsya garmonіynym і chystym, natomіst realne zhyttya napovnene strazhdannyam, bolem, nespravedlyvіstyu. Nezrozumіlo, chy zhyttya realne, chy vono ye snom, chy tym, scho bulo v mynulomu, chy v teperіshnomu. CHіtkoyi vіdpovіdі nemaye, yak nemaye y chіtkoyi granі mіzh tsymy dvoma formamy іsnuvannya v novelі.Grygorіy Kosynka tvіr «Zakvіtchanyy son» prysvyatyv M. K. Zankovetskіy. Vіn rozpovіdav: «Pochynayetsya opovіdannya slovamy vesіlnoyi pіsnі, yaku ya pochuv togo vechora vіd Marіyi Kostyantynіvny: «Oy budesh ty, moya maty, tyho spaty». І nazvav geroyiv svogo tvoru Andrіyem ta Olenkoyu na spogad pro odnu z nayulyublenіshyh p‘yes Marіyi Zankovetskoyi».ukrayinska lіteratura, klasychna lіteratura, psyhologіchna novela, tragіchna dolya ukrayinskogo narodu, strazhdannya, bіl, nespravedlyvіst, sens lyudskogo іsnuvannya, zberezhennya duhovnyh tsіnnostey lyudyny, zhaga do zhyttya, lyudske zhyttya, ukrayinska