Türkiyede Anayasalar

Parlamenter sistemden uzaklasarak siyasi gücün tümüyle tek adamda toplandigi bugünkü gidisatin temeli Taha Parlaya göre 1982, hatta bazi yönleriyle 1961 Anayasasinin ve bunlarda yapilmis muhtelif sahte Sdemokratik degisikligin yasama ve yargiyi zayiflatma, Syürütmenin üstünlügünü artirma, pekistirme yönündeki egiliminde yatmaktadir. Oysa sanilanin aksine Sen kötü parlamenter sistem bile en iyi baskanliktan daha iyidir. 2010 Referandumunu ve Baskanlik sistemini konu alan iki yazi ekleyerek genislettigimiz bu klasiklesmis kitapta, Cumhuriyet anayasalari ideoloji, özgürlükler rejimi, devlet yapisi, yapilma ve degistirilme prosedürü acisindan degerlendiriliyor. Yürürlükteki anayasal sistemi belirlemis 1982 Anayasasinin sürmekte olan ezici agirligi vurgulanirken, bir yandan bu anayasanin emsal normlarinin genel kaninin aksine aslen 1961 Anayasasinda bulundugu, öte yandan 1987-2001 arasinda yapilan cesitli degisikliklerin demokratiklesme icin gerekli, esasa iliskin degisiklikler olmadigi gösteriliyor. Yine 2002, 2004 ve 2005te yapilan kimi degisiklikler de var olan durumu etraflica ve esastan degistirmeye yönelik degil. Inceleme, Türkiyede siyasal rejimin gercekten demokratiklesebilmesi icin, bunun temel yasa cercevesini cizen anayasada hangi esasli degisikliklerin hala yapilmayi bekledigine de isaret ediyor. Bu yeni basima eklenen Referandum ve Baskanlik yazilari da, tarihsel süreklilik icerisinde, giderek kemiklesen bu problemi günümüze tasiyor. Taha Parlanin temel nitelikleriyle ve kolay anlasilir bir dille aktardigi bu tarih Türkiyedeki antidemokratik siyasal rejimin sürekli hamaset diline kacarak neredeyse yüzyili bulan bir süredir sorunlari nasil erteledigini gösteriyor ve insani üzücü bir soruyla karsi karsiya birakiyor Türkiye demokratik bir anayasa Syazabilir mi Nasil Ne zaman