Sir Nigel

Damarlarinda yüzlerce cesur askerin kani dolasan aslan yürekli Nigel, henüz yirmi iki yasindaydi. Bugünlerini sahinlerini islah ya da aileyle birlikte malikanenin toprak zeminli holünde yasayan köpeklerini egiterek geciriyordu. O dönemlerde, hayat gizemli ve merak uyandiriciydi. Insanoglu hem yukaridaki cennete hem de ayaklarinin altindaki cehenneme cok yakin bir noktada korku ve ciddiyetle yürüyordu. Tanrinin varligi her yerde hissediliyordu gökkusaginda, kuyruklu yildizda, firtinada, rüzgarda... Bu arada seytan da yeryüzüne öfkesini sacmaktan geri kalmiyordu. Gecenin alacakaranliginda, cali citlerinin arkasinda gizleniyordu. Kahkahalari gecenin icinde yankilaniyordu. Ölmek üzere olan günahkara pencesini atiyor vaftiz edilmemis bebege saldiriyor ve sarali bir insanin bacaklarini burkuyordu. Insanogluna sinsice sokulan iblis, basindaki melegi ona zorlu fakat dogru olan yolu gösterirken, onun kulagina seytani seyler fisildiyordu. Koskoca dünya da kimsenin aksini iddia etmedigi ve en basta kralin, papanin, rahiplerin ve alimlerin bile kesin olarak inandigi dogrulardan nasil olur da süpheye düsülürdü