Osmanli Imparatorlugunda Sosyal Devlet

Son yillarda, refah devletinin krizi ve yoksulluk sorunu, dünya gündeminde önemli bir yer tutuyor. Refah rejimi, sosyal devlet, sosyal siyaset, sosyal yardim vb. kavramlar yeniden daha genis bir tarihsel perspektifle ele aliniyor. Osmanli tarihciliginde ise bu meselelere odaklanan ve daha cok monografik nitelik tasiyan calismalar, kuramsal ve kavramsal perspektif yoksunluguyla malul. Nadir Özbekin Ikinci Abdülhamid ve Ikinci Mesrutiyet dönemi sosyal devleti üzerine olan calismasi bu anlamda önemli bir boslugu dolduruyor. Son dönem Osmanli refah sistemini modern devletin olusumu cercevesinde degerlendiren Özbek, böylelikle Abdülhamid iktidari ve Ikinci Mesrutiyeti tek bir paradigma icinde bütünlestirmis oluyor. Yazar, bu iki dönemin farkliligini ise refah sistemlerinin monarsik ya da bürokratik-seküler olmasi noktasinda koyuyor. Abdülhamid döneminin monarsik refah sistemi, padisahin kisiliginde sembollesen genis bir paternal aileye aidiyet ve bu ailenin reisine baglilik hissi yaratmak üzere kurgulanmis.