Dünyaya Orman Denir

Agaclarla kardes gibi yasayan ve düsleri en az bizim gündelik yasamimiz kadar gercek olan bir irk, kendini gercekci Arzlilara karsi nasil savunabilir 1970lerin baslarinda yazdigi Dünyaya Orman Denirde Le Guin ABDnin Vietnam savasi politikasina dogrudan göndermeler yapar. Arz, Athsheye uygarlik götürüyordu. Silahlar, sanayi, sehirler ve fahiseler. Tüm bunlara yer acmak icin Athshenin yüzeyini kaplayan ormanlari kesmek gerekecekti; zaten Arzin da ahsaba ihtiyaci vardi. Her sey yolundaydi yani. Ancak Athshenin yerli halki olan ufak tefek tüylü yaratiklarin dilinde Orman ve Dünya esanlamli kelimelerdi; ikisi de Athshe demekti. O güne kadar siddeti, savasmayi ve öldürmeyi tanimamis olan Athshe insanlari dünyalarini ormanlarini yok olmaktan korumak icin savasmayi ve öldürmeyi ögrenmek zorunda kalacaklardi artik. Dünya kurtulsa bile ayni dünya olabilecek miydi peki LeGuin, Dünyaya Orman Denir icin sunlari söylüyor Yazmak cogunlukla zor ama keyifli bir istir benim icin; bu öyküyü yazmasi kolaydi ama pek keyifli degildi. Bana hic secenek birakmadi. Ülserli bir patronun sekreterine mektup yazdirmasi gibi yazdirdi kendini bana. Ben orman ve düs üzerine yazmak istiyordum; yani belirli bir ekolojiyi iceriden bir bakisla betimlemek, biraz da Hadfieldin ve Dementin uyku düslerinin islevleri ve düsün yararlari üzerine görüsleriyle oynamak istiyordum. Ama patron ekolojik dengenin tahrip edilmesinden ve duygusal dengenin reddedilmesinden bahsetmek istiyordu. Oyun oynamak istemiyordu. Ahlak dersi vermek istiyordu. Ahlak dersi veren öyküleri pek sevmem, cogunlukla iyilik duygusundan yoksun olurlar. Umarim bu öykü öyle degildir. Madem bir kere ahlak dersi vermek zorunda kaldim, sunu söyleyebilirim bir tek. Don Davidson olmak Raj Lyubov olmaktan daha da aci vericidir. Ursula K. Le Guin