Verraat in ‘n Farriswoold

„Aver een mutt je de Saak op‘n Grund gahn. Denn wenn dat in‘n heelen Farriswoold keen Zegen mehr gifft, denn warrt sik Witschen un Nökken böös in‘e Haar kregen.“ „Daar hest wat wahrs seggt!“ süüch Nourka. „Dat Zegenstehlen is‘n böös Ding! Aver dat daar Wiiken ehr Hänn in‘t Spill hebben schall... Nee! Dat süht mi ehr na Verraat ut. Daar kanns op speen! Schasst man sehn, hebbt wi eersmaal Wiiken funnen, denn warrt sik dat amenn uk rutstellen, dat daar‘n ganz anners een daarachter stickt.“ De Woudlöper Nourka un de Nöksch Wiiken hebbt sik siet ehrn eersten Aventüür ineenanner verkiekt un wüllt vun nu an tosamenbleben. Leeder künnt ehre beiden Völker sik nich verknusen, As Wiiken denn uk noch verswinnen deit, warrt dat Slaag üm Slaag ümmer leeger. Den Witschen warrn de Zegen wegstahlen un uk bi den Nökken löppt nich allns to‘n Gooden. Tosamen mit sien Fründen Moosa un Hassel maakt sik Nourka op‘e Reis na‘t Nökkenriek. Bet he endlich Wiiken wedderfunnen hett, mööt se veele Gefahren bestahn. De tweet Deel vun de plattdüütschen Fantasi- Trilogi