Devrimin Cocuklariydilar

78 Kusagi devrimcilerini, kendi dönemlerinde yasayan diger genclerden ayiran temel faktör, adanmisliklaridir. Her biri kendi yasamini özgül disiplininden koparmadan, örgütlü ve örgütlü olabildikleri kadar özgür bireyler olarak varliklarini devrim düsüncesine sunmuslar ve yaslarinin cok ötesinde bir birikimle, onlari asla anlayamayacak ve cogunu taniyamayacak kusaklar icin gelecek insa etmeye calismislardir. Adana, Ankara, Istanbul, Diyarbakir, Maras, Corum, Yozgat, Antep ve ülkenin cok sayida diger sehirlerinde, devrimci mücadeleyi ölümüne yürüten gencler ve hatta cocuklar, bu yolda gösterdikleri hic bir fedakarligin karsiligini almadan ve almayi düsünmeden ölüme, iskenceye, cezaevlerine, sürgünlere gittiler ve cogu gittikleri yerden dönemediler. Isimleri ciltlere sigmayacak kadar cok olan bu devrimcilerin bir kismi devrim hayaliyle toprak oldular. Yasayanlardan herbiri ise, Sezai Sarioglunun deyimiyle dünyanin cesitli noktalarina savrulmus nar taneleri gibiler simdi. Ahmet Sefa; kendi devrimci mücadelesi icinde tanistigi, bir sekilde yolunun kesistigi, birlikte yazilamalara, eylemlere, iskencelere gittigi, hapislere düstügü arkadaslarini, gelecek kusaklar unutmasinlar ve hatta mümkünse anlasinlar diye yazdi...