Zafere Acilan Kapi

Memleket yangin yeriydi. Genc yasli, kadin erkek demeden yillar süren bir savasin icindeydiler. Cocuklar bile meydanlarda yigitce savasiyorlardi. Düsman dört bir yanda, yillarca komsu görünenler pusuda, asker yorgun, aclik kapidaydi... Tüm bunlara dur demenin vakti gelmis de geciyordu. Anneler, babalar, gencler, cocuklar ve yaslilar mill mücadelenin korkmaz bir neferi olarak vatani korumak, düsmanlari ülkeden kovmak ve özgür bir gelecek ugruna o büyük önderin, Mustafa Kemalin pesinden gidiyordu. Nice Mustafalar, Osmanlar, Aliler, Sari Ayseler, Kemaller, Gazi Dedeler, Hatice Kadinlar vardi bu mücadelenin kilometre taslarinda. Gencecik analar minik bebelerini sirtlarina baglayip kagnilariyla silah tasiyorlardi cep heye. Kimisi yere yigilan öküzünün boyundurugunu kollariyla cekip yetistiriyordu silahlari cephedeki yigitlere. Yeri geldi yakilan köylerde yaralara merhem oldular, yeri geldi yayan yapildak vurdular kendilerini yollara. Yeri geldi atlarini dörtnala kaldirdilar. Ordular, ilk hedefiniz Akdenizdir. Ileri komutuyla Izmirin daglarindan asip ZAFERE ACILAN KAPInin önünde dogan günesi yorgun ama gururla kucakladilar.