Günce

Her sey bir otoportre. Her sey bir günce. Elinizde tuttugunuz kitap bir günce. Kalemi eline alan kisinin korkularina, sevinclerine, hüzünlerine yapilan bir yolculuk. Siradan bir insanin siradan yasami... Belki de sira disi birinin zaman zaman peri masalina, zaman zaman kabusa dönüsen yasamindan kesitler sunan ani parcaciklari. Sahte mücev-herlerin isiltisina kapilan bir kadinin öyküsü bu. Komadaki kocasinin günbegün cürümesini izleyen, sanat, yasam ve ölüm ücgeninde sikisip kalmis bir kadinin. Kimilerine göre basit bir garson, kimilerine göre ise her an bir basyapit ya-ratabilecek büyük bir ressam. Anakarayla baglantisi her an yok olabilecekmis gibi gözüken Waytansea Adasinin gizemli öyküsü bu ayni zamanda. Her sey baska birinin yasamini sürdürmeye zorlanarak bi-reyselligini yitiren Misty Marie Kleinmanin güncesinde sakli. Bir tek kisi tarafindan yazilmis bir günce bu. Ancak gerek anlatici gerek anlatilan hikaye acisindan pek cok katman söz konusu. Chuck Palahniuk, insanin ezeli ölümsüzlük arayisina tüyler ürperten bir bakis atarken, sanatin denetlenemeyen gücüne de saygi durusunda bulunuyor. Mistynin güncesini tuvale yansitirken hicbir detayi göz ardi etmiyor. Bizler, kimi zaman acimasizca vurulan firca darbelerini izlerken, gecmis, simdi ve gelecek ic ice geciyor. Ben ve öteki arasindaki ayrim gittikce siliklesiyor. Gercek ve hayal arasindaki karmasik iliski zihnimizi bulandiriyor. Ve kisisel komalarimizdan cikip kolektif bir komaya giriyoruz hep beraber. Kimin kimi kan-dirdigi belli olmayan bir oyun oynaniyor. Kimin kurban ol-dugu belli degil. Insan kendi yazgisini elinde tutabilir mi Yoksa zalim felegin elinde oyuncak midir Yalan mi daha gercek, gercek mi en büyük yalan, belli degil. Zira Waytansea Adasi dört tarafi gerceklerle kapli bir yalan...